17.08.2012, 09:45
Fel wou, niet mocht, niet kon, toch moest hij 't uiten,
Midas' barbier, Midas' beschaamd verdriet:
Hij groef een afgrond, ver van 't stadsgebied,
En borg 't geheim onder een berg van kluiten.
En gluipsch kroop uit de duisternis naar buiten
'T bedrijvig-knikkend, gniff'lend, gich'lend riet,
Dat aan blij-boodschappende wind verried,
'T geen wanhoop ondergrondsch meende op te sluiten.
Ver van trotsch-heerschend Ik in stille schachten
Van ziel wordt weggegraven, wat Hem kwelt,
Verned'rend leed van wenschen en gedachten:
Uit taaie kiem van diep-verdrongen krachten
Groeit woord, gebaar of lach, die 't rond vertelt
In 't zonlicht van 't verschrikt bewustzijnsveld.
Midas' barbier, Midas' beschaamd verdriet:
Hij groef een afgrond, ver van 't stadsgebied,
En borg 't geheim onder een berg van kluiten.
En gluipsch kroop uit de duisternis naar buiten
'T bedrijvig-knikkend, gniff'lend, gich'lend riet,
Dat aan blij-boodschappende wind verried,
'T geen wanhoop ondergrondsch meende op te sluiten.
Ver van trotsch-heerschend Ik in stille schachten
Van ziel wordt weggegraven, wat Hem kwelt,
Verned'rend leed van wenschen en gedachten:
Uit taaie kiem van diep-verdrongen krachten
Groeit woord, gebaar of lach, die 't rond vertelt
In 't zonlicht van 't verschrikt bewustzijnsveld.