05.10.2011, 12:18
Clachte van Elisabeth
door Gods genade Coninginne van Bohemen,
Princesse van Groot Brittanien,
Palts-Gravinne aenden Rijn,
Hertoginne van Beijeren, etc.
op het overlijden des Konincx hare mans
Dien costelijcken draet is ylens afgesneden
Waer is soor soetelijck mijn siele lach verstrickt.
Die Sonne die dus lang mijn oogen heeft verquickt
Is voor den avond-stont gedalet na beneden.
Dat schouwelijcke spoock, dat met soo wyde schreden
Ons op de hielen volgt, en dat soo seker mickt
Heeft in sijn jonge tijt mijn Vrederijck verstickt
En syne gouden croon te pletteren getreden.
Ah Bemen! ach den Palts! ach ghy mijn droef gesicht!
Hoe missen wy soo drae aengenamen licht!
Hoe heeft ons onsen troost soo tâeenenmaal begeven!
Voorseker sijn wy niet als assche ende stof!
Voorseker is maer roock al âswerelts eer en lof!
Voorseker is maer druck en bitterheyt ons leven!
Antwoorde des Coninx
Princesse, die mijn hert gevangen hadt genomen
En doe het bloessemen, en doe het vruchten droech,
Gelooft my, âtis te veel, of eenmael al genoech
Om mynentwil gestort der tranen heete stromen.
De uyt die ic nooit plach te wenschen noch te shromen
My comende van God en comt my niet te vroech.
Want. doe ick daer beneên mijn oogen nedersloech
Heb ickse opgedaen int erve aller vromen.
Den dach die my de laetst was in het jammer-dal
Is hier den eersten daer geen leste wesen sal.
Wat soeckty? dat ick, die den hemel heb verworven,
Ter aerden, ja weerom ter hellen my begeef?
Of vreesdy dat ick hier niet blyderlijcker leef?
Ah! leefdet ghy soo wis asl ick niet ben gestorven!
door Gods genade Coninginne van Bohemen,
Princesse van Groot Brittanien,
Palts-Gravinne aenden Rijn,
Hertoginne van Beijeren, etc.
op het overlijden des Konincx hare mans
Dien costelijcken draet is ylens afgesneden
Waer is soor soetelijck mijn siele lach verstrickt.
Die Sonne die dus lang mijn oogen heeft verquickt
Is voor den avond-stont gedalet na beneden.
Dat schouwelijcke spoock, dat met soo wyde schreden
Ons op de hielen volgt, en dat soo seker mickt
Heeft in sijn jonge tijt mijn Vrederijck verstickt
En syne gouden croon te pletteren getreden.
Ah Bemen! ach den Palts! ach ghy mijn droef gesicht!
Hoe missen wy soo drae aengenamen licht!
Hoe heeft ons onsen troost soo tâeenenmaal begeven!
Voorseker sijn wy niet als assche ende stof!
Voorseker is maer roock al âswerelts eer en lof!
Voorseker is maer druck en bitterheyt ons leven!
Antwoorde des Coninx
Princesse, die mijn hert gevangen hadt genomen
En doe het bloessemen, en doe het vruchten droech,
Gelooft my, âtis te veel, of eenmael al genoech
Om mynentwil gestort der tranen heete stromen.
De uyt die ic nooit plach te wenschen noch te shromen
My comende van God en comt my niet te vroech.
Want. doe ick daer beneên mijn oogen nedersloech
Heb ickse opgedaen int erve aller vromen.
Den dach die my de laetst was in het jammer-dal
Is hier den eersten daer geen leste wesen sal.
Wat soeckty? dat ick, die den hemel heb verworven,
Ter aerden, ja weerom ter hellen my begeef?
Of vreesdy dat ick hier niet blyderlijcker leef?
Ah! leefdet ghy soo wis asl ick niet ben gestorven!