HET JOODSCHE LIED
Laat mij maar moede zijn en of gehuiver
Van angst en afschuw martelt door mijn hart,
Toch vind ik troost in zenuwzieke smart
In het Hebreeuwsche lied, wonderzoet- zuiver.
Luid-juichend zingt Alkabitz, de Leviet
Hoe verheugd hij den Heilgen Sabbath beidt
En hoe droef-troostend klaagt de avondzang niet
Waarmee de vrome zijn Sabbath uitwijdt.
Ik ben één van hun Volk en hunne zang
Zinge mijn lied, want langs 't gejaagde pad
Leed één Volk meer dan mijn Volk smaad en pijn?
Dus werd dit wat ik boven al verlang,
Meer dan de Vriendschap, meer dan aardsche schat:
Dichter van mijn verdreven Volk te zijn.
...
Hij las mijn liederen van smart en rouw...
Heeft één Dichter tegen zijn Volk misdreven
Als ik misdreef door ongebonden leven,
Als ik misdreef, ijdel en ongetrouw?
Des rouwt mijn lied. Geen troostwoord kan verzoeten
De wreede wroeging der voldreven Daad.
Ik heb geen tranen genoeg om te boeten
Wat Daad en droom bedreef aan gretig Kwaad.
Geen troostwoord? Neen, uw woord heeft mij getroost,
«Israël, die misdreef, blijft Israël,
Uw lied houdt glans, die geen Leed dooven kan.»
En dit herdenkend heeft mijn hart gepoosd
Van zijn staag leed, van zijn wroegend gekwel,
En mijmerend zing ik dit lied ervan.
Laat mij maar moede zijn en of gehuiver
Van angst en afschuw martelt door mijn hart,
Toch vind ik troost in zenuwzieke smart
In het Hebreeuwsche lied, wonderzoet- zuiver.
Luid-juichend zingt Alkabitz, de Leviet
Hoe verheugd hij den Heilgen Sabbath beidt
En hoe droef-troostend klaagt de avondzang niet
Waarmee de vrome zijn Sabbath uitwijdt.
Ik ben één van hun Volk en hunne zang
Zinge mijn lied, want langs 't gejaagde pad
Leed één Volk meer dan mijn Volk smaad en pijn?
Dus werd dit wat ik boven al verlang,
Meer dan de Vriendschap, meer dan aardsche schat:
Dichter van mijn verdreven Volk te zijn.
...
Hij las mijn liederen van smart en rouw...
Heeft één Dichter tegen zijn Volk misdreven
Als ik misdreef door ongebonden leven,
Als ik misdreef, ijdel en ongetrouw?
Des rouwt mijn lied. Geen troostwoord kan verzoeten
De wreede wroeging der voldreven Daad.
Ik heb geen tranen genoeg om te boeten
Wat Daad en droom bedreef aan gretig Kwaad.
Geen troostwoord? Neen, uw woord heeft mij getroost,
«Israël, die misdreef, blijft Israël,
Uw lied houdt glans, die geen Leed dooven kan.»
En dit herdenkend heeft mijn hart gepoosd
Van zijn staag leed, van zijn wroegend gekwel,
En mijmerend zing ik dit lied ervan.