Sonety Odeskie 15 - DZIEŃDOBRY

[ZaunköniG]

Sonety Odeskie

XV - DZIEŃDOBRY

Dzieńdobry! nie śmiem budzić, o wdzięczny widoku!
Jej duch na poły w rajskie wzleciał okolice,
Na poły został boskie ożywiając lice,
Jak słońce na pół w niebie, pół w srebrnym obłoku.

Dzieńdobry! już westchnęła, błysnął promyk w oku,
Dzieńdobry! już obraża światłość twe źrenice
Naprzykrzają się ustom muchy swawolnice,
Dzieńdobry! słońce w oknach, ja przy twoim boku.

Niosłem słodszy dzieńdobry, lecz twe senne wdzięki
Odebrały mi śmiałość; niech się wprzódy dowiem:
Z łaskawym wstajesz sercem? z orzeźwionym zdrowiem?

Dzieńdobry! nie pozwalasz ucałować ręki?
Każesz odejść, odchodzę: oto masz sukienki,
Ubierz się i wyjdź prędko - dzieńdobry ci powiem.


.

[ZaunköniG]

In Übersetzung von
Peter Cornelius
1824 - 1874


Guten Morgen

Guten Morgen! – Halb in Edenhainen
Schwebt ihr Geist, und in den Lilienwangen
Blieb er halb zurück, wie Sonnenprangen
Zwischen Wolken und dem Blau, dem reinen.

Guten Morgen! – Strahlen durch die feinen
Seidnen Wimpern schon in's Aug' ihr drangen;
Mücklein neckend auf dem Mund sich schwangen;
Guten Morgen! Lieb' und Sonne scheinen!

Hatte Dir ersonnen süß'res Ständchen!
Doch Du schliefst so süß! Nun laß dich fragen:
Wachst du fröhlich auf und ohne Klagen?

Guten Morgen! Reich' zum Kuß Dein Händchen!
Ich soll gehn? – So schlüpf in Dein Gewändchen!
Laß Dir draußen Guten Morgen sagen!

.