26.09.2010, 09:49
O sufferige menschjes, die gehad hebt
Eéns in uw leven - 't kan zijn - 't flauw gevoelen
Van wat een mensch kan zijn, als hij maar voelen
Niet wil, maar kan, dat, wat hij niet bedacht zegt
Om aardschen pronk zelf-zuchtig, gij, die lacht weg 't
Puur menschlijk Zijn, dat zonder één bedoelen
Van zich-groot-maken, gaat in een rein-koelen
Gang door de weerld, tot hij zich-zelf goê-nacht zegt,
In hoop van dan te ontwaken weer, wat-zondig
Zeer zeker, maar toch hopend op het mensch-zijn
Zich-zelfs waarachtiglijk. Ik die geduldig
Het schoone in deze slechte wereld huldig,
O God, mocht dit mijn allerdiepste wensch zijn
En blijven, tot Gij mij mijn lot verkondig'?
Eéns in uw leven - 't kan zijn - 't flauw gevoelen
Van wat een mensch kan zijn, als hij maar voelen
Niet wil, maar kan, dat, wat hij niet bedacht zegt
Om aardschen pronk zelf-zuchtig, gij, die lacht weg 't
Puur menschlijk Zijn, dat zonder één bedoelen
Van zich-groot-maken, gaat in een rein-koelen
Gang door de weerld, tot hij zich-zelf goê-nacht zegt,
In hoop van dan te ontwaken weer, wat-zondig
Zeer zeker, maar toch hopend op het mensch-zijn
Zich-zelfs waarachtiglijk. Ik die geduldig
Het schoone in deze slechte wereld huldig,
O God, mocht dit mijn allerdiepste wensch zijn
En blijven, tot Gij mij mijn lot verkondig'?