15.03.2007, 23:13
's Menschen geluk is als de wind, die vaart
Door het zoo geheimzinnig-op weg-deinend,
Stil in zich-zelve levende, verkwijnend
Later dan weer, kortstondige geblaart,
Dat niet wil leven, bewustlijk opschijnend,
Dus schijnend, ijdele schijn zijnd, bezwaard
Van donkere aardschheid en in de aard' verdwijnend. ...
Waarachtig mensch leef of ge een boom-blad waart.
Zwak-trotsche menschjes, gij, die brast in zwelging
Van uw verdoemelijk verstand, dat niets
Mag zijn voor elk zelf, als dat zelf is Iets.
O laat ons drieën zijn grandiooslijk-teerlijk
En in ons zelf devotelijk ondeerlijk...
Machtlooze menschentrots, uw doem's verdelging.
Door het zoo geheimzinnig-op weg-deinend,
Stil in zich-zelve levende, verkwijnend
Later dan weer, kortstondige geblaart,
Dat niet wil leven, bewustlijk opschijnend,
Dus schijnend, ijdele schijn zijnd, bezwaard
Van donkere aardschheid en in de aard' verdwijnend. ...
Waarachtig mensch leef of ge een boom-blad waart.
Zwak-trotsche menschjes, gij, die brast in zwelging
Van uw verdoemelijk verstand, dat niets
Mag zijn voor elk zelf, als dat zelf is Iets.
O laat ons drieën zijn grandiooslijk-teerlijk
En in ons zelf devotelijk ondeerlijk...
Machtlooze menschentrots, uw doem's verdelging.