Sonett-Forum

Normale Version: Op het steuren van Petrarchaes graf
Du siehst gerade eine vereinfachte Darstellung unserer Inhalte. Normale Ansicht mit richtiger Formatierung.
Terwijl Petrarchaes geest omreist des aerdtrijks kimmen,
Lagh 't lichaem, derdhalv' eeuw, in vankenis, beknelt.
Doe komt een wraekziek dwaes, met dom gedroght, verzelt,
Op 't hailighe gebeent, in arren moed, aengrimmen.
Hoort hier, o ghy, die met de wallen te beklimmen
Van 't weerloos graf, u waent te weeren als een heldt,
En breeker van den windt, met euvle wreedtheidt, velt,
Gelijk een booze bok, uw' hoorens, op de schimmen.
Deez' as, terwijl zy, nae haer' geest, verdrietigh toght,
Tien vijfentwintighen van jaeren, overbroght.
Dank hebt, dat ghy haer, nu, komt door de lucht verspreiden;
En wijst haers heeren spoor. Eer lange vindtz' hem al;
En stuyvend' in den mondt van duyzendt dichters, zal
Hun kittlend' op de tong, zyn lof bet uyt doen breiden.