J. Perk: Aan Mathilde 005 - Eerste aanblick

[ZaunköniG]

Jacques Perk

Eerste aanblik

En, peinzend, zie 'k uw zee-blauwe oogen pralen,
Waarin de deernis kwijnt, de liefde droomt, -
En weet niet, wat mij door mijn adren stroomt:
Ik zie naar u, en kan niet ademhalen:

Een gouden waterval van zonnestralen
Heeft nooit een zachter aangezicht bezoomd....
't Is, of me een engel heeft verwellekoomd,
Die met een paradijs op aard kwam dalen.

'k Gevoel mij machtig tot u aangedreven
En buiten mij. 'k Was dood, ik ben herrezen,
En voel mij tusschen zijn en niet-zijn zweven:

Wat hebt gij, tooveres, mij goed belezen!
Aan u en aan uwe oogen hangt mijn leven:
Een diepe rust vervult geheel mijn wezen. –




Der erste Anblick

Ich sehe deine Augen strahlend blau,
worin Erbarmen siecht und Liebe traumt,
und weiß nicht, was mir in den Adern schäumt.
Mir stockt der Atem, als ich dich erschau:

Ein goldner Wasserfall, von Sonne trunken,
umsäumte niemals sanftre, zartre Wangen.
Es ist, als hätt' ein Engel mich empfangen,
der mit dem Paradies zur Erd gesunken.

Und ein Gefühl für dich nimmt mich ganz ein,
ich war schon tot, bin durch dich auferstanden
und fühl mich zwischen Sein und Nichtsein schweben.

Mit welchem Zauber hältst du mich in Banden!
An dir und deinen Augen hängt mein Leben:
und tiefste Ruhe füllt mein ganzes Sein. -