Sonety Odeskie 13 - Pierwszy raz jam niewolnik z mojej rad niewoli

[ZaunköniG]

Sonety Odeskie

XIII

Pierwszy raz jam niewolnik z mojej rad niewoli:
Patrzę na ciebie, z czoła nie znika pogoda;
Myślę o tobie, z myœli nie znika swobodą;
Kocham ciebie, a przecież serce mi nie boli.

Nieraz brałem za szczęście chwileczkę swawoli,
Nieraz mię obłąkała wyobraźnią młoda
Albo słówka zdradliwe i wdzięczna uroda,
Lecz wtenczas i rozkosznej złorzeczyłem doli.

Nawet owę, gdy owę kochałem niebiankę,
Ileż łez, jaki zapał, jaka niegdyœ trwoga,
I żal teraz na samę imienia jej wzmiankę.

Z tobą tylko szczęśliwy, z tobą, moja droga!
Bogu chwała, że taką zdarzył mi kochankę,
I kochance, że uczy chwalić Pana Boga.



.

[ZaunköniG]

In Übersetzung von
Peter Cornelius
1824 - 1874


Zum erstenmal kann froh ich Fesseln tragen;
Ich schau' Dich an, doch ohne Herzenskranken,
Ich denke Dein, doch frei sind die Gedanken,
Ich liebe Dich, doch ohne Gram und Zagen.

Sonst mochte Selbstsucht mir statt Glück behagen;
Sonst brachte mir den jungen Sinn zum Wanken
Ein listig Wörtchen, weißen Arm's Umranken,
Doch fühlt' in Blüthen stets den Wurm ich nagen.

Selbst als ich jener Braut geweiht mein Leben,
Wie hat mich Gluth, wie Schmerz mich da verzehret,
Wie macht noch heut ihr Name bloß mich beben!

Du hast nur Glück und Frieden mir bescheeret!
Ich preise Gott, der Dich mir hat gegeben,
Und Dich, mein Lieb, die Gott mich preisen lehret.


.