Sonety Odeskie 03 - DO LAURY 3

[ZaunköniG]

Sonety Odeskie


III - DO LAURY

Nieuczona twą postać, niewymyślne słowa,
Ani lice, ni oko nad inne nie błyska,
A każdy rad cię ujrzeć, rad posłyszeć z bliska;
Choć w ubraniu pasterki, widno, żeś królowa.

Wczora brzmiały i pieśni, i głośna rozmowa,
Pytano się o twoich rówiennic nazwiska,
Ten im pochwały sypie, inny żarty ciska;
Ty weszłaś, - każdy święte milczenie zachowa.

Tak śród uczty, gdy śpiewak do choru wyzywał,
Gdy koła tańcujących wiły się po sali,
Nagle staną i zmilkną; każdy zapytywał,

Nikt nie wiedział, dlaczego w zadumieniu stali.
"Ja wiem - rzecze poeta - anioł przelatywał".
Uczcili wszyscy gościa, - nie wszyscy poznali.


.

[ZaunköniG]

In Übersetzung von
Peter Cornelius
1824 - 1874


Kein höchster Schönheitszauber ist Dir eigen;
Dein Wort ist schlicht und einfach deine Weise;
Doch fehlen nie Verehrer Deinem Kreise,
Die sich, wie einer Königin, Dir neigen.

Jüngst Abends klang im Saal Gespräch und Reigen;
Ich hörte Deinen Freundinnen zum Preise
Manch lautes Lob und zartes Scherzen leise;
Du kamst – da herrschte rings ein heil'ges Schweigen.

So wenn ein Festmahl ging zum Tanze über,
Wird's mitten oft im Wirbeln, Drängen, Rennen
Auf einmal still, und Alles staunt darüber,

Und niemand weiß der Stille Grund zu nennen.
Der Dichter spricht: "Ein Engel fliegt vorüber!"
Ein Gast, den Alles ahnt, doch Wen'ge kennen.

.