Themabewertung:
  • 0 Bewertung(en) - 0 im Durchschnitt
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
J. Perk: Aan Mathilde 023 - Zij sluimert
#1
Niederlande 
Jacques Perk
1859-1881 Niederlande


An Mathilde 23


Zij sluimert


Zij rust in 't malsche mos, en houdt gebogen
Dien arm, dien mos en lokken beide streelen, -
Een sprei van groene schaduw, zacht bewogen,
Daalt uit de zilverloovers der abeelen;

Zij ademt zuchten, en zij lacht, als togen
Er droomen door heur ziel, die vroolijk spelen;
O, zoete hoop! Straks opent zij heure oogen,
Straks zal de hemel nieuwe heemlen telen:

Slaap zacht! Ik zie den donkren nacht genaken,
Dat gij uw oog voor eeuwig houdt geloken, -
Dan sluimert gij, maar kunt niet meer ontwaken:

Dan zal de zode, die gij dekt, ú dekken,
Dan zal geen zonnestraal uw lippen strooken,
Geen lied van 't woud u uit dien sluimer wekken, -



Sie schlummert


Sie hat sich in das weiche Moos gelegt;
das Moos, die Locken ihren Arm verwöhnen. -
Ein Tuch aus grünen Schatten, sanft bewegt,
senkt sich aus silberhellen Pappelkronen.

Sie atmet seufzend; voller Friede lacht
sie. - Traum um Traum will sich der seele zeigen.
Stracks hat sie ihre Augen aufgemacht;
Stracks soll der Himmel neue Schöpfung zeugen.

Schlaf sanft. bald fasst nach dir die dunkle Nacht
und wird dich ein für alle Mal umgreifen, -
Du schläfst den Schlaf, aus dem man nicht erwacht.

Dann soll die Sode, die du deckst, dich decken
und Sonne wird nie mehr die Lippen streifen.
Kein Lied des Walds dich aus dem Schlummer wecken.
Der Anspruch ihn auszudrücken, schärft auch den Eindruck.
Zitieren


Gehe zu:


Benutzer, die gerade dieses Thema anschauen: 1 Gast/Gäste
Forenfarbe auswählen: