Ik zie u weer, mijn hei, mijn donkere, stille

[ZaunköniG]

Ik zie u weer, mijn hei, mijn donkere, stille,
Dood-droeve makker; de eenigst, die ik minde
Toen arm en eenzaam als een bedel-blinde
Ik ging door 't leven: 't van mijn kindsheids kille.

Ik zie u weer, mijn hei! Wat sterke vrinden
Zijn wij geweest, toen 't wijde smarte-trillen
Dier bruine zeeë paarde zich aan 't rillen
Van dit arm hart, dat nergens heul wist vinden.

Als toen hoor 'k Noordwind door uw pijnen gillen,
Hun oude kruinen kermen als ontzinden;
Als toen krijt er een uil zijn schriklijk-schrille
Dood-profetie.... maar eenzaamheid, ik vinde
Mij ver van u, nu liefdes zoete wille
Van eeuwge vreugde wist mijn zijn te omwinden.