26.11.2018, 17:57
Over de zachtheid des gemoeds van hen
die den mensch liefhebben boven de abstraktie.
Die helden zijn het niet, wier streelend spreken
mensche'-oogen met de zachtste tranen vult,
wen eind'loos geve' in zachtmoedig geduld
't verharde in hen komt als mei-regen weeken.
't Zijn zij, die hun hart opendoen en leken
daaruit in andrer, waar 't mede is gevuld,
die op-leve', als een hart door hen vervuld
van liefde ontbloeit, en zonder dat bezweken
aan weggedronge' en niet-verstane pijn.
En, schoon wetend welke wijsheid leert leven
leedloos, willen zij toch niet anders zijn:
't leed is hun lief, als liefde 't heeft gegeven.
Zij schreien vaak, maar blijve' in 't harde leven
der zachtheid kinderen, eeuwig goed en rein.
die den mensch liefhebben boven de abstraktie.
Die helden zijn het niet, wier streelend spreken
mensche'-oogen met de zachtste tranen vult,
wen eind'loos geve' in zachtmoedig geduld
't verharde in hen komt als mei-regen weeken.
't Zijn zij, die hun hart opendoen en leken
daaruit in andrer, waar 't mede is gevuld,
die op-leve', als een hart door hen vervuld
van liefde ontbloeit, en zonder dat bezweken
aan weggedronge' en niet-verstane pijn.
En, schoon wetend welke wijsheid leert leven
leedloos, willen zij toch niet anders zijn:
't leed is hun lief, als liefde 't heeft gegeven.
Zij schreien vaak, maar blijve' in 't harde leven
der zachtheid kinderen, eeuwig goed en rein.