26.11.2018, 11:23
.
Een buitenplaats, die ik nu niet wil noemen,
Cierde in zijn gaarde een heerlijk marmeren beeld:
Het had den tuinman jaren reeds verveeld:
De schaduw, zei hij, doodt mijn fraaiste bloemen.
Ik zal u laten zien, zoo spreekt hij, hoe men,
Doch slechts in scherts, een marmeren kunstwerk steelt:
Ik ben nogal met lichaamskracht bedeeld,
En durf er mij een weinig op beroemen.
Hij pakt het beeld - 't stond aan een diepen vijver -
Beproeft vergeefs te tillen, keer op keer...
Nog eenmaal slaat hij de armen vaster, stijver...
Hij waggelt en stort met het beeld ter neer;
Hij lag er onder dood: door grooten ijver
Vergat hij 't woord: kunst schijnt een donzen veêr!
Een buitenplaats, die ik nu niet wil noemen,
Cierde in zijn gaarde een heerlijk marmeren beeld:
Het had den tuinman jaren reeds verveeld:
De schaduw, zei hij, doodt mijn fraaiste bloemen.
Ik zal u laten zien, zoo spreekt hij, hoe men,
Doch slechts in scherts, een marmeren kunstwerk steelt:
Ik ben nogal met lichaamskracht bedeeld,
En durf er mij een weinig op beroemen.
Hij pakt het beeld - 't stond aan een diepen vijver -
Beproeft vergeefs te tillen, keer op keer...
Nog eenmaal slaat hij de armen vaster, stijver...
Hij waggelt en stort met het beeld ter neer;
Hij lag er onder dood: door grooten ijver
Vergat hij 't woord: kunst schijnt een donzen veêr!