Een Nimphe seer beschreyt sach ick op een riviere

[ZaunköniG]

Een Nimphe seer beschreyt sach ick op een riviere,
Dewelcké heur handen wronck met deerlyken misbare,
En cretsté heur selven, en trock heur seer met den hare
Mengdé haer clachte oock met des waters getiere.

Laes! waer is d’ aensicht nu van soo goede maniere,
Waer is dees hoocheit nu en lof (sprack sy int clare),
Daer in besloten was eeré en gheluck eenpare,
Als alle menschen my en God aenbaden schiere?

Wast niet genoch dat my tweedracht en muyterye,
Voer de werelt ghemeyn gaven tot roeverye?
Sonder dat dees’ hydre wel weerdich hondert straven,

Sevenhoofdich en wreet, fier en niet om verstrenghen,
My hier op desen vloet noch voorts heeft moeten brengen
Soo veel Caligulen, Nerons, en duvels slaven?