Themabewertung:
  • 0 Bewertung(en) - 0 im Durchschnitt
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Maannacht
#1
.

Langzaam klimt de maan achter kleine daken:

Een dag die stiller is dan dagen zijn

Giet zich koel aan mijn oogen uit, een schijn

Van in verstorven rust glashelder waken.



Het is een onverwacht verplaatst geraken

In een bestaan dat er nog niet kan zijn,

Of reeds voorbij; ik ken het niet als mijn

Gebied; het zal mij tot een vreemde maken.



En ik geloof niet meer wat, nog zooeven,

Achter mij werklijk bleef. Een streng licht vult

Strak, bleekblauw, met vernieuwing onze dreven.

Al het vroegere wordt erdoor onthuld:



Dat het vergoed wordt en wordt opgeheven,

Verijdeld, weggevaagd tot ander leven.
Zitieren


Gehe zu:


Benutzer, die gerade dieses Thema anschauen: 1 Gast/Gäste
Forenfarbe auswählen: