Saam met den avond kom ik te Uwer stede

[ZaunköniG]

Saam met den avond kom ik te Uwer stede,

Uit fulpen nabrand van mijn open landen

Door blank portaal van kleurgekoelde wanden

Naar schemers volle geheimzinnigheden.



In stemmig binnenlicht en avondkleeden

Gaan menschen om met bleekgevouwen handen

Langs gouder lampen zijig kaarsebranden.

Verre geruchten preevlen als gebeden.



Ik zie Uw glazen venstren opgebeurd

Van buitenschijn en binnenlamp doorbeven

Zooals in kelk van monstrans, hooggeheven

Boven volks biddend neigen, ongespeurd -

O steeds in kern vermysteriënd Leven! -

Gods groot en nooit doordacht geheim gebeurt.