Nacht-gracht bij regen

[ZaunköniG]

.


Diep duiken heimelijke huizen-rijen

In duister weg, alsof ze de⁀oogen duchten. -

De boomen kermen tranen-zware zuchten;

Glad-glimpend lichten regen-natte keien. -



De nacht, die, doovend alle leef-geruchten,

Onhoorbaar sluipend in de stad kwam glijen,

Lijkt nu wel zachtjes overal te schreien,

In murmel-goten, die onzichtbaar vluchten.



Vér reit, al kleiner wordend, 't ros geblikker

Van waai-lantarens; loenschend nachte-smarte

Valsch-lachend wég, door nat-betraande glazen.

Verlokkend rimpelt licht, in schub-geflikker

Dat aklig schittert, op het bange, zwarte

Gracht-water, waar de wind laag langs komt blazen