Wandelt in wolken liefst en witte neevlen

[ZaunköniG]

Wandelt in wolken liefst en witte neevlen,

Schoonheid, de zuivre maatgang uwer voeten?

Niets innigers weet ik dan 't zilvrend zoeten

Van donkren dag waardoor uw schijn komt heevlen...



Zoo opent Nacht wier stille sterrestoeten

In Zijn voorhoven stralen beden preevlen,

Dieper tot God dan Dags breedlichte geevlen

Met nimmer hand uit strak gordijn te groeten...



Is dit uw volle zending, Schoonheid; moet

Ik zóo tot menschen gaan, uw blijde bode,

Die geeft zijn oogevuur en zijn harts bloed,

Beschaamd als een die bedelt om hun goud,

Als ik beken waarheid bevreesd en bloode:

‘Ik heb nog nooit haar hoog gelaat aanschouwd’?