De arme

[ZaunköniG]

.

Wend naar mij toe uw moe en droef gezicht

Gerimpeld in de dagelijksche zorgen;

Verstrakt in nijpende angst om brood voor morgen;

Verkrompen in een klein-gekozen plicht.



Wend naar me toe uw oogen zonder licht,

Kleurloos en dof in kasse' als opgeborgen;

Verschuwd in blikken die zich werend worgen

In vrees voor àl wat in de toekomst ligt.



Reik mij uw eêlte, kromgetrokken handen,

Verbruind, vervuild in arbeid zonder lust;

Verwrongen in gebeden zonder rust

Bij altaars waar gekochte lichten branden,

En laat mijn blik van wetend mede-lijden

De tempel van uw menschenziel doorwijden.