Nu ik uw oproep volg, zeg mij, mijn hart

[ZaunköniG]

Nu ik uw oproep volg, zeg mij, mijn hart,

zeg mij de woorden, die ik na zal spreken.

Te lang ben ik van 't eenzaam pad geweken,

waar ik alleen ben met uw vreugde en smart.



Een ander zijn dan dien ik heb geleken

is mij geen offer, want te veel verward

is om mij 't leven, dat mij dwingt en tart;

ik snak naar 't breede vrij van bosch en beken.



Alleen te zijn, alleen, maar 't hart zoo vol

van stemmen en geluiden en van beelden,

van droomen die als kleuren op een bol

verschieten naar de zonnestralen speelden;

te treden uit een zwart en donker hol

in 't goud en groen van zonbestraalde weelden.