IJverig in de schachten van mijn taal

[ZaunköniG]

IJverig in de schachten van mijn taal

Zocht lang mijn speurzin met voorzichtig boren

Voor wetenschap's wolkenkrabbende toren

Naar deugd'lijk, bouwversterkend materiaal;



Al rilde mij 't getril van 't schrille staal

Door pijnlijk merg van anders-wenschende ooren,

Niets kon mijn koel-geestdrift'ge vlijt verstoren:

De toren zag ik rijzen, zaal op zaal;



En dreigde al doffe stiklucht ons te smoren,

Mij en mijn lamp, flikkerend flauw en vaal,



Niets kon mijn menschentrots zoozeer bekoren,

Als 't graven, trouw, naar nuttig mineraal -



Tot plots'ling 'k zag: alle arbeid is verloren:

Hij staat op brokk'lend zand, en zakt eenmaal.