16.08.2012, 09:48
.
Daar rijst een lied te teer om uit te spreken,
En zwelt al aan en stilt het scheidenswee...
Vaarwel! vertrouwde bosch- en heidestreken,
'k Gaf u mijn hart - gij loondet met uw vreê.
Doorzonde velden! 'k zie uw heuv'len bleeken;
'k Aanschouw voor 't laatst uw pracht, die als een zee
Van schoonheid golft, waar stroomen lichts in breken,
Uw zang'rig ruischen zingt mijn ziele mee:
Ik heb u lief, mijn wouden! die m' uw droomen -
Verheven weelde! - hebt geopenbaard,
Gewijde klanken, die de stilte zoomen;
G' omvloeide 't diepst verlangen en ontberen;
Gij weet, waarop het peinzend oog nu staart...
Vaarwel, vaarwel! eens zal ik wederkeeren!
Daar rijst een lied te teer om uit te spreken,
En zwelt al aan en stilt het scheidenswee...
Vaarwel! vertrouwde bosch- en heidestreken,
'k Gaf u mijn hart - gij loondet met uw vreê.
Doorzonde velden! 'k zie uw heuv'len bleeken;
'k Aanschouw voor 't laatst uw pracht, die als een zee
Van schoonheid golft, waar stroomen lichts in breken,
Uw zang'rig ruischen zingt mijn ziele mee:
Ik heb u lief, mijn wouden! die m' uw droomen -
Verheven weelde! - hebt geopenbaard,
Gewijde klanken, die de stilte zoomen;
G' omvloeide 't diepst verlangen en ontberen;
Gij weet, waarop het peinzend oog nu staart...
Vaarwel, vaarwel! eens zal ik wederkeeren!