Om uwentwil

[ZaunköniG]

Al wat een menschenhart kan voelen

Van zachte vreugde en schrijnendst leed,

Van liefde en wanhoop 't schroeien heet,

Van vrede en vriendschap 't lavend koelen;



't Stil schreien, 't lachen en 't wild joelen,

De droeve klacht of felle kreet

Om teerst verlange' of foltring wreed,

Voel 'k wisselend mijn hart doorwoelen.



En of het beurtlings juicht of schreit,

Schoon Lief, nooit zwijgt het stormend bruisen

Van mijner wanen warren strijd.



Maar in dien chaos, rustig, stil,

Hoor 'k als als een eeuwge bede ruischen

Uw zoeten naam...'t is àl om uwentwil.