Themabewertung:
  • 0 Bewertung(en) - 0 im Durchschnitt
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Wij spraken beiden 't scherpe woord dat scheidt
#1
Wij spraken beiden 't scherpe woord dat scheidt,

Maar toen wij van den heuvel 't nauwlijks lijnend,

In de ijle winterwazen grijs-blauw kwijnend

Verdroomde weiland zagen uitgespreid,



En 't bleeke groen, naar de avond staag verfijnend

Een weemoed werd zóó stil van teederheid,

Dat, roerloos in den nevel neergeleid,

Haar tint een droom was, in een droom verdwijnend,



Toen zweeg in ons dat trage, zacht-bedroefde

Gemurmel, dat om ijdle droefheid kloeg,

Om liefde, die wou naadren, maar nog toefde...



En 'k had weer alles, waar uw blik om vroeg,

Ik die zoo diep die stille weemoed proefde

En in mijn hart toch zooveel vreugde droeg.
Zitieren


Gehe zu:


Benutzer, die gerade dieses Thema anschauen: 1 Gast/Gäste
Forenfarbe auswählen: