15.08.2012, 17:42
De zon is doodgegaan. - Het paars geween der sferen
Ligt als een stille sprei over den droeven vloed;
De zon is doodgegaan, en haar blank-dampig bloed
Is langzaam neergedrupt in klankelooze meren.
Het melkig-blank opaal der schemerende luchten
Is met een teer gespeel van rose rood gevlekt:
Het spoor van 't veege bloed der zon heeft het beplekt
Met de aarzelende kleur van kort bezonde vruchten.
De lucht is teeder als soms wel een oud gedicht
Uit goud-doorgloeiden vrêe van heengegane tijden...
Nu zal, vereenzaamd, in statige witheid spreiden
Het vroom gedenken van het heengegane licht,
Een glans-doorzongen wolk die op de stilte drijft. -
Mijn vreugd is doodgegaan; - alleen mijn weemoed blijft.
Ligt als een stille sprei over den droeven vloed;
De zon is doodgegaan, en haar blank-dampig bloed
Is langzaam neergedrupt in klankelooze meren.
Het melkig-blank opaal der schemerende luchten
Is met een teer gespeel van rose rood gevlekt:
Het spoor van 't veege bloed der zon heeft het beplekt
Met de aarzelende kleur van kort bezonde vruchten.
De lucht is teeder als soms wel een oud gedicht
Uit goud-doorgloeiden vrêe van heengegane tijden...
Nu zal, vereenzaamd, in statige witheid spreiden
Het vroom gedenken van het heengegane licht,
Een glans-doorzongen wolk die op de stilte drijft. -
Mijn vreugd is doodgegaan; - alleen mijn weemoed blijft.