15.08.2012, 17:29
Jules Bernard Schürmann
1873 - 1927
De wind.
Door 't hooge venster tuur ik in de lucht,
De wind waait wild, vervaarlijk wolken vlieden,
Donker en dreigend ligt het grauw gehucht
Waar daken kraken, als de storm gaat zieden.
Aandachtig luister ik naar 't bang gezucht
Der boomen die de windhoos weerstand bieden
Buigend en zwiepend met een scherp gerucht,
En hoor 't vlug stappen van verlaten lieden.
De wind heeft als de mensch: wiss'lend geluid,
Ik hoor hem lachen, juichen, klagen, schreien,
't Zij dat hij gierend langs de huizen fluit
Of joelend van de daken heft de leien...
Of plots'ling zwijgt, weer grommend lijkt te stenen
En maakt zijn kreunen juichen, 't juichen weenen.
1873 - 1927
De wind.
Door 't hooge venster tuur ik in de lucht,
De wind waait wild, vervaarlijk wolken vlieden,
Donker en dreigend ligt het grauw gehucht
Waar daken kraken, als de storm gaat zieden.
Aandachtig luister ik naar 't bang gezucht
Der boomen die de windhoos weerstand bieden
Buigend en zwiepend met een scherp gerucht,
En hoor 't vlug stappen van verlaten lieden.
De wind heeft als de mensch: wiss'lend geluid,
Ik hoor hem lachen, juichen, klagen, schreien,
't Zij dat hij gierend langs de huizen fluit
Of joelend van de daken heft de leien...
Of plots'ling zwijgt, weer grommend lijkt te stenen
En maakt zijn kreunen juichen, 't juichen weenen.