Mijn zang zeurt zoet om steun van stell'ge maat

[ZaunköniG]

Mijn zang zeurt zoet om steun van stell'ge maat,

als moede zwerver, die zijn passen telt,

daar meer dan lust in rust, hem 't weten kwelt

hoe ginds in hoogsten nood te wachten staat



schuwschreiend kind, door 't loerend oog ontsteld

van zin'lijk volk langs avondlijke straat,

dat tuchtloos greinst en spottend snijdend praat.

Als stadslicht aan de lucht dreigt dat in 't veld,



waar eenzaam ligt mijn weg door 't avondkil

van grauwen regendag; de natte landen

omdampen 't slijkrig pad, waar 'k beef en ril



door 't moedloos moe zijn, meer nog door de schande,

dat 't liefste bleef in diepsten nood verlaten.

Zang steun mijn gang met luide en vaste maten.