Zij schreef:

[ZaunköniG]

‘Daar ik voor U mijn hart heb voelen beven,

Zoo, als het voor geen sterv'ling heeft gebeefd,

Daar ik mij aan U over heb gegeven,

Zoo, als geen vrouw ten tweede maal zich geeft;



Willoos uw wil, door 't al te on-bandig leven

Mijn schoonst geluk voor goed vernietigd heeft,

Heb ik, met brekend hart dit woord geschreven:

‘Dat het U welga, lief, zoo lang gij leeft’.



Wel wordt, na de al te nood'looze overgave

Van mijn jong hart de liefde vroeg begraven,

Die me als een droom voor heel mijn leven scheen;



Maar beter ligt een lieve droom gestorven,

Dan dat hij door het noodlot droef verdorven,

Leeft, maar verloor de blankheid van 't verleên’.