12.08.2012, 16:58
Jan van Scorel. ‘Magdalena’.
Wat zwoel geheim besluit uw urn met bronsfiguren
Die gij steil zittend heft, steunt met uw blanke hand,
Wijl de andere uitgespreid het deksel stijf bespant
Dat geur noch kracht vervliet': werk van veel zorgvolle uren?
Is 't liefdedrank die uw versmader doe bezuren
Zijn koelte in kwellend en bedwelmend heeten brand?
Lacht daarom zoo verliefd uw hoofd gouddraad-omrand.
Wijl de oogen schuins en stil, in fiere zelfzucht turen?
Zeg me uw geheim, o schoone vrouw: uw vreemdheid pijnt.
Uw blanke schouder door uw stralend haar belijnd,
't Olijfgroen kleed, paarlen-versierd, en 't schrale loover,
't Is alles lieflijk, maar de rotsge verte blauwt:
Grill'ge paleizen voor een wreeden Geest gebouwd -
Daarvóor glanst uw gelaat in hellen raadseltoover.
Wat zwoel geheim besluit uw urn met bronsfiguren
Die gij steil zittend heft, steunt met uw blanke hand,
Wijl de andere uitgespreid het deksel stijf bespant
Dat geur noch kracht vervliet': werk van veel zorgvolle uren?
Is 't liefdedrank die uw versmader doe bezuren
Zijn koelte in kwellend en bedwelmend heeten brand?
Lacht daarom zoo verliefd uw hoofd gouddraad-omrand.
Wijl de oogen schuins en stil, in fiere zelfzucht turen?
Zeg me uw geheim, o schoone vrouw: uw vreemdheid pijnt.
Uw blanke schouder door uw stralend haar belijnd,
't Olijfgroen kleed, paarlen-versierd, en 't schrale loover,
't Is alles lieflijk, maar de rotsge verte blauwt:
Grill'ge paleizen voor een wreeden Geest gebouwd -
Daarvóor glanst uw gelaat in hellen raadseltoover.