12.08.2012, 14:47
Haar oogen
Ja! moest ik zeggen, wat haar oogen spreken,
Hoe schoon van gloed en hoe oneindig teêr,
Dan zoek ik naar den glans van 't doodstil meer,
Waarin de zomermiddag-stralen breken.
Maar zie: dan denk ik, ‘neen zóó zijn zij niet,
‘Zij zijn als verre gouden morgenlanden,
Waarboven in een bevend-blauw verschiet
Het zachte licht der vroege zon komt branden.’
En als dan de eerste starre in de' avond troont,
Haar diadeem spreidt, waar de zon gaat keeren,
Dan denk ik: ‘dat heeft zij, maar zéér verschoond,
Geheiligd door het hart, dat starre' ontberen’.
Zóó: meerblauw, morgenglans, en avondster
Zijn beelden wel, maar van de waarheid ver.
Ja! moest ik zeggen, wat haar oogen spreken,
Hoe schoon van gloed en hoe oneindig teêr,
Dan zoek ik naar den glans van 't doodstil meer,
Waarin de zomermiddag-stralen breken.
Maar zie: dan denk ik, ‘neen zóó zijn zij niet,
‘Zij zijn als verre gouden morgenlanden,
Waarboven in een bevend-blauw verschiet
Het zachte licht der vroege zon komt branden.’
En als dan de eerste starre in de' avond troont,
Haar diadeem spreidt, waar de zon gaat keeren,
Dan denk ik: ‘dat heeft zij, maar zéér verschoond,
Geheiligd door het hart, dat starre' ontberen’.
Zóó: meerblauw, morgenglans, en avondster
Zijn beelden wel, maar van de waarheid ver.