Uit wilde onrust van al te geven slaven

[ZaunköniG]

Uit wilde onrust van al te geven slaven

Stilt liefde in effen trouw-teêr-diep ontvangen,

Eén blinkend openstaan voor kleinste gaven:

Helhongerige spiegel van verlangen.



Windstille en ankerveilige open haven

Die houdt in harer hell'ngen groene spangen

Waar boom en bron al leven lokt te laven,

In weêr en wind haar stil stuk zee gevangen.



Witte zeilgroote schepen gaan en komen

Spieglen hun roereloosheid dag aan dag,



Het scheepsvolk luiert in de schaûw der boomen, -

Anderen tongval door steeds eigen lach, -



Zaamlen bij 't afscheidsteeken van hun vlag

Vruchten en bloemen voor toekomstge droomen.