Aen sterre

[ZaunköniG]

Aen sterre



'Khebb tongen t' mijn' verdoen: 'khebb dorpen min dan Steden

Ten uytvoer van mijn' saeck beleefdelick bereidt;

'Khebb vrienden, in getal, als 'tsand ten oever leit,

In aensien, menighmael meer waerd dan mijn' gebeden;

'Khebb, hadden 't andere, sij wisten 't te besteden

Ten plaester yeder een van sijn' afsienlickheid;

Maer, ô mijn laeste keur van nu in eewigheid,

Voor haer gemeene gonst verkies' ick verr uw Reden;

Uw' reden, en alleen uw' reden soeck ick aen;

Verbiedt ghij mij die door om t'uwent in te gaen,

'T sal noyt mijn' trachting zijn van sijdweghs in te delven.

Neen, Sterre, 'kben jalours van wat u eigen is,

En wie wat met u deeldt maeckt dat ick 'tmijne miss,

Soo soeck ick u alleen te dancken voor uw selven.

[ZaunköniG]

Aende selve



Oft vrij ick averechts; oft most ick mij doen dragen,

En veilen ter genaed' van d'een' oft d'ander' tong;

Die mij gingh schilderen voor aengenaem, voor jong,

Voor wel en wijsselick besteder van mijn' dagen,

Voor vroed, voor lettermann, voor fix op alle vragen,

Voor regen-rijck in 't natt daer Leda van ontfong,

Voor all dat ijemand is die oyt na Sterre dong,

En voor mij uyt den bedd', na mijn wild dorste jagen?

Neen, Sterre, stondt ghij schoon op d' uytspraeck van dat woord,

Mits mij een derde mann dat woord most overtellen

In soo verdeelden gunst soud' sich mijn' ongunst quellen,

En 'tsall mijn vijand zijn wie dat het voor mij hoort.

Nu vrij ick u der moeyt, en tred' u selver tegen,

Segt jae, maer seght het mij, dat zijn de kortste wegen.