Maria-beeld

[ZaunköniG]

.

Gelijk een meisje voor 't Mariabeeld,

In 't molmend nisje van een hollen boom,

Terneder knielt en voor Gods Moeder vroom

De bloemen vlijt, in eigen perk geteeld,

Haar zoet verlangen biecht, vol zachten schroom:

Dien stouten knaap, die kusjes van haar steelt,

Waar, diep in 't bosch, die éene vogel kweelt,

Zij kust hem weer in elken weeldedroom; -



Doch komt zij eens - de storm heeft fel gewoed -

Het beeldje ligt verbrijzeld haar te voet,

't Nisje in den hollen boom is leeg en zwart; -



Zoo bracht ik u de bloemen van mijn trouw,

Mijn blanke rozen en violen blauw.

Doch 't beeldje viel. En nu is leeg mijn hart.