Lente-Schemer

[ZaunköniG]

.

Mijn droomvertrek, van lentezon nog zoel,

Verlicht alleen, met vlinderzwak getril,

Een schemervlam, berozend flauw d'April

Van bloemen op mijn tafel - en ik voel,

Waar 'k lig en luister, leeg van levenswil,

Naar 't zielloos jagen van het straatgewoel,

Te loom voor droom mij en te moe voor doel

En 'k wacht den nacht, die langzaam daalt, nu stil.



Nu voel ik, roerloos, vreemd aan vreugde en leed,

Geen vlijme pijn, die schreie' om droefenis,

Doch ook geen hoop, die blij mij beven deed -

Alleen een ijl en wonderwee gemis,

Een week verzinke' in wanhoop, wijl ik weet

Dat ik ga sterve' en er geen hemel is.