Doode jaren

[ZaunköniG]

.



Lest, toen ik wil- en weerloos nederlag,

In 't nevelland, waar Sluimer Wake ontmoet,

Gelijk, in schemer, even teeder groet

Blankglanzende Avond stervensbleeken Dag,

Zag ik een trage' eentonig-langen stoet

Wandlende lijke' in witte waden, 'k zag

Doodshoofden grim met ijz'gen tandenlach

Mij tegengrijnzen, tot mij stolde 't bloed.



Ik vroeg: ‘Wie zijt gij? lang gelêen, wen viel

Het scherm der oogeleden tusschen 't haat-

En liefdespel der wereld en mijn ziel,

Zag ik een lelie of een lichtgelaat.’



- ‘Wij zijn uw doode Jaren. Zwijg en kniel,

Geraamte als wij in lijdend vleeschgewaad!’