Tijdelooze

[ZaunköniG]

.



O droeve Lente! o zon- en vreugdelooze

Sneeuwbleeke Mei, geen Meinaam waard! hoe zuchtte er,

Diep in mijn wezen, onderdrukt en schuchter,

Mijn weenend hart naar Liefde's weelderoze!



Misdeeld op aard, naar schooner droomland vluchtte er

Mijn bange ziel en zang verwon de booze

Wanhoop en blank ontbloeide een tijdelooze,

In 't arme tuintje, treurend leeg en nuchter.



O dankbaar zal die bleeke herfstbloem kweeken

Mijn teedre zorg met zachte moederhanden,

Tot regenstormen fel mijn tuin doorweeken.



Bloem vol venijn voor vee op lage landen,

'k Zamel uw zaad en laat uw heilsap leken

Op oude wonden, die nog áltijd branden.