Testament

[ZaunköniG]

.



'k Verbrandde 't blad waarop uw zonde stond,

Gelijk een schatrijke edelvrouw niet laat

Betalen d'armen landman pacht en zaad,

Maar de schuld kwijtscheldt, die hem drukte en bond.



Ik maalde een glorie om uw wuft gelaat,

Ik schreef Vergeving op uw graf, ik wond

Een krans violen om uw kruis ... en vond,

Als loon, uw boek: een testament van haat.



Dat was een bittre bete en heel den dag

Heb ik mijzelv' verfoeid, veracht, bespot,

Omdat ik eens dien knaap naar de oogen zag.



Toen las ik wat de apostel heeft geboekt:

‘Bemin uw vijand! zegen wie uw vloekt!’

En 'k bad voor u, o ziel gericht door God