29.07.2012, 12:31
DE MOEJIEK
De moejiek knielt en prevelt voor de ikoon
Zijn deurgebed, in 't goud der IampevIam,
Waar troont Gods Moeder met haar Offerlam.
De strakke vinger wijzende op haar Zoon,
Die godgezonden, uit zijn Hemel kwam
En droeg het kruishout en de dorenkroon
En meer niet wil dan trouw gebed aIs Ioon,
Wijl Hij van ons de Last der zonde nam.
De boer werkt Iui, zuipt wodka in de kroeg.
Vecht met zijn buur en IaIt zijn Iasterpraat,
PIeegt aan zijn vrouw met elke deern verraad.
En zoo zij 't lijdzaam langer niet verdroeg,
Met zweep en vuist hij wreed haar wonden slaat
En waant zich vroom: hij bidt toch vroeg en laat.
De moejiek knielt en prevelt voor de ikoon
Zijn deurgebed, in 't goud der IampevIam,
Waar troont Gods Moeder met haar Offerlam.
De strakke vinger wijzende op haar Zoon,
Die godgezonden, uit zijn Hemel kwam
En droeg het kruishout en de dorenkroon
En meer niet wil dan trouw gebed aIs Ioon,
Wijl Hij van ons de Last der zonde nam.
De boer werkt Iui, zuipt wodka in de kroeg.
Vecht met zijn buur en IaIt zijn Iasterpraat,
PIeegt aan zijn vrouw met elke deern verraad.
En zoo zij 't lijdzaam langer niet verdroeg,
Met zweep en vuist hij wreed haar wonden slaat
En waant zich vroom: hij bidt toch vroeg en laat.