ROEPING

[ZaunköniG]

.
Ik stond alleen bij 's Levens dankren stroom
En staarde strak in 't wilde water -neer.
Daar riep een stem mij bij den naam, zoo ter
En dringend, dat ik opvoer, uit -mijn droom.
En plechtig klonk mijn antwoord: « Spreek, o Heer!
Uw dienstmaagd luistert. » Bleek van heilgen schroom,
Vatte ik Gods sluier bij den zilvren zoom.
En 't werd me, als tuurde ik in een diep blauw meer.
Zoo wekte een stem den godgewijden knaap,
Die, maagdlijk sluimrend, in den tempel lag,
En driemaal vlood naar Heli, uit den slaap.
Ten vierdemale riep God : « Samuel! »
Toen boog hij 't hoofd, en zeeg ter aarde, en zag.
Doch ik begreep dat éérste roepen wel.