Gelooven doe ik niets als slechts in mijns

[ZaunköniG]

Gelooven doe ik niets als slechts in mijns
Diepst innerlijkst gevoelens tastbre kleenheid,
Die niet voor niets zoo jammerlijk weg heen zijt
In uws Diepst-Zelfs, door niets aantastbare Eenheid,

Maar boven alles in God-zelf, die Zijns
Al-oppermachtiglijken Wils geween leit
In dit arm kind, dat niets dan iets heel reins
Bedoelt tegenover al die Gemeenheid

Van der menschheid aller-afschuwlijkst kleinst
Gedoe om wat, wie weet dat, weet dat? dan wie 't fijnst,
Wat fijnst? Onreinst kent, dat daar als een steen leit

Op 's Levens weg, Uw Zelf, tot ge eenmaal gedeinsd
Wel hebben moetend, op een drafje heenrijdt,
Waar ge allen eenmaal als een koud gebeent leit.