AAN MAX JOOSTEN
Met eenen olijfboom
Wat kan ik u, mijn Makker, beter geven
Dan een olijfboom in het Heilig Land,
Waar ons oud volk, herboren tot nieuw leven,
Woud en weiden wekt uit verstorven zand?
Ik kwam, vreemde, tusschen uw vaders vrienden,
En zat beschroomd aan 't feestlijk middagmaal,
Schuwe schroom week voor vaders milde taal,
Waarlijk meer dan mijn lot en lied verdienden.
In 't huis van uw vader vond mijn hart vrede
Van wrekende wroeging en bange jacht,
Weinig dank zijn wel mijn Boom en mijn bede:
«Mogen uw oogen't zien: de vaste macht
Van ons vrij volk, dat eeuwen heeft geleden,
Maar lijdend won in wil en kalme kracht. »
Met eenen olijfboom
Wat kan ik u, mijn Makker, beter geven
Dan een olijfboom in het Heilig Land,
Waar ons oud volk, herboren tot nieuw leven,
Woud en weiden wekt uit verstorven zand?
Ik kwam, vreemde, tusschen uw vaders vrienden,
En zat beschroomd aan 't feestlijk middagmaal,
Schuwe schroom week voor vaders milde taal,
Waarlijk meer dan mijn lot en lied verdienden.
In 't huis van uw vader vond mijn hart vrede
Van wrekende wroeging en bange jacht,
Weinig dank zijn wel mijn Boom en mijn bede:
«Mogen uw oogen't zien: de vaste macht
Van ons vrij volk, dat eeuwen heeft geleden,
Maar lijdend won in wil en kalme kracht. »