Voor 't droevighe gemoedt gesmoort in hooploos leidt,

[ZaunköniG]

Voor 't droevighe gemoedt gesmoort in hooploos leidt,
Js niet soo soet het licht; als, nae bedompte weken,
De Triumphante Zon comt door de wolcken breecken,
En praelt alleen in 't veldt 't welck hij met gloor bespreit;
Soo soet ist wintjen niet dat wt den Oosten wait,
Voor harders, die der dichte' en frissche bladren deken
Jn coele schaduw vrijdt van 's heten Middachs steecken;
Als mij een treeckjen van v schelle vriendlijckheit.
Een treeckjen doet meer lust in mijn gemoedt ontluicken,
Als 't hart ter nauwer noodt de jacht ontvlucht can suicken
Wt killende fontein, met sijnen adem dróóch.
En ghij, mijn siel, ontvliet mij met geswinder vaerden!
Ach sacht! ghij scheurt mij 't hart te lijf wt snelle paerden,
En biedt, voor 't licht mijns liefs, een stofwolck aen mijn óóch.