O Nacht, ô lange Nacht, my een getuygen trouw

[ZaunköniG]

O Nacht, ô lange Nacht, my een getuygen trouw
Van ’t gene dat ick ly in mijn bekommert waken,
In die my vaack-loos houdt: doch om geen ander saecken
Dan om te mercken deur de schoonheyt van mijn vrouw.

Als ick de schaduw daer ten minsten van aenschouw,
Dat kan een soete slaep voor my bedroefde maecken;
Och, wilt die dicke wolck niet uyt mijn ooghen schaecken,
Want in u duysternis ick my geluckigh houw.

Ja meerder, och! veel meer dan als de gulde stralen
De laege Werelt hooght en de begraven daelen
Met ’t goude gloor verciert van den schitt’renden dagh.

O soete droomen! hebt meelyden met mijn sinnen,
Na dien de trouw, gejont mijn lieve Vyandinne,
In haer versteende hart so veel niet en vermach.