O schoonheid die breekt uit door 't menschenwezen

[ZaunköniG]

O schoonheid die breekt uit door 't menschenwezen,
Dat leeft verspreid over al 't vlak der aard,
O ongeleerdheid, als licht opgerezen
Omvormend schijnend door 't wonder gepaard

Lichaam-en-zielpaar; en hebbend het wezen
Uit handling gedreven door 't onvervaard
Gaande begeeren of uit het bedaard
Denkende drijven naar 't schoonst gedacht wezen;

Zijnde in het begeerde en in het begeerend,
Makend 't begeerend één met 't begeerde,
Eén in gestalte en gedachte en in aard;

Zijnde in den geest maar het lijf overheerend,
Makend zoo schoon dit schoon overheerde,
Omscheppend 't menschdom over al de aard.