'k Ben maar een klein mannetje: over mij gaat
Heen als een mooi schriklijk onweêr het spreken,
Hoog rhythmische ziel-smart-spraak, waarin breken
Uit, wie hartstochtelijk snikken in haat,
Liefde, doodspijn. In mijn binnenste slaat
Als een wellend bronnetje, een pols, die smeeken
Blijft om genieten, begeert', die den bleeken
Dood vreest en om 't leven de arremen slaat.
En dat men zich moet schikken in het leven
Is ook een ding, waarvan 'k niet veel begrijp:
Ik vind, het leven wil mij altijd geven
Zoo veel genot, dat ik naar meer niet grijp.
En 't denken is mijn lust, en 't stil-weg spreken
De mooie woordjes, wier rhythme ik nareken.
Heen als een mooi schriklijk onweêr het spreken,
Hoog rhythmische ziel-smart-spraak, waarin breken
Uit, wie hartstochtelijk snikken in haat,
Liefde, doodspijn. In mijn binnenste slaat
Als een wellend bronnetje, een pols, die smeeken
Blijft om genieten, begeert', die den bleeken
Dood vreest en om 't leven de arremen slaat.
En dat men zich moet schikken in het leven
Is ook een ding, waarvan 'k niet veel begrijp:
Ik vind, het leven wil mij altijd geven
Zoo veel genot, dat ik naar meer niet grijp.
En 't denken is mijn lust, en 't stil-weg spreken
De mooie woordjes, wier rhythme ik nareken.