Ze zijn zoo schoon, de kinderen der menschen,

[ZaunköniG]

Ze zijn zoo schoon, de kinderen der menschen,
Kindren, die glinstren-òp in dit Heelal.
Kindren van wie? Want als de groote val
Valt godlijkheid in neer-zwaai op de menschen.

Als havikken, die vallen op het plensen
Van zwart' zwaan-halze' en driften bij den val
Der waatren groot, en als hun wreed geschal
Op 't snateren, valt godheid op de me schen.

Havikken, komt, wij moeten zijn geroofd,
Valt neder met uw borende ekster-blikken,
Want niet dees plas heeft onzen gloed gedoofd.

Wij zwalken hier en zeilen en de lichten
Van hemel-licht bij nacht en dag verkwikken
Onze oogen wel, niet 't binnenst ziele-lichten.