09.09.2012, 14:05
K Wopomnjeću na Michała Hórnika
† 22. małeho róžka 1894
Lět dźsać spiš juž, Michale naš luby,
jow w zemi, kotrejž žiwjenje bě cyłe
dał, kotruž twoje mocy swěrnje kryłe
su z lubosću, hdyž wosud ržeše hruby.
Dosć na tebje su wótřiłe so zuby,
a druhich mysle niske su će pnyłe;
dny nihdy róžowe ći njejsu byłe,
ty stał pak sy, hdyž wichorjachu duby.
Za Serbow žiwy być – bě hwězda tebi.
Złósć wšitku, kiž w złych wutrobach so rodźi,
sy spožěrał a wostał swěrny sebi.
A nětko – w rowje tebi – hišće kłoni
so lud, kiž zbliska, zdaloka sem chodźi,
hdyž, w rowje lědy, zabyći su – woni.
† 22. małeho róžka 1894
Lět dźsać spiš juž, Michale naš luby,
jow w zemi, kotrejž žiwjenje bě cyłe
dał, kotruž twoje mocy swěrnje kryłe
su z lubosću, hdyž wosud ržeše hruby.
Dosć na tebje su wótřiłe so zuby,
a druhich mysle niske su će pnyłe;
dny nihdy róžowe ći njejsu byłe,
ty stał pak sy, hdyž wichorjachu duby.
Za Serbow žiwy być – bě hwězda tebi.
Złósć wšitku, kiž w złych wutrobach so rodźi,
sy spožěrał a wostał swěrny sebi.
A nětko – w rowje tebi – hišće kłoni
so lud, kiž zbliska, zdaloka sem chodźi,
hdyž, w rowje lědy, zabyći su – woni.