04.09.2012, 13:59
Julius Eduard Wjelan
1817 – 1892
Sonetto
Praj, luby, je so to woprawdźe z tobu stało,
štož z ertom mi a z pjerom powědaju?
Je wěrno, zo to prěnje město w našim kraju
we Pětra cyrkwi ći tón prěni stoł je dało?
Te stadło, kiž je će tak horco lubowało,
te wowcy, kiž twój hłos tak derje znaju,
sy wopušćił a Němcy nětk će maju?
Što je će wjedło k tym, što će wot tamnych hnało?
Je chudoba će wot tych prěnich wotdźěliła
a česć a wjetša mzda k tym druhim wobroćiła?
A budźeš při tych zbóžniši? Bóh daj!
To pak ja wěm: Tych Serbow cyły kraj
je ze mnu stuženy přez twoje přestupjenje:
Hdy budźe wučer přińć, kaž ty jim běše? – Ženje!
1817 – 1892
Sonetto
Praj, luby, je so to woprawdźe z tobu stało,
štož z ertom mi a z pjerom powědaju?
Je wěrno, zo to prěnje město w našim kraju
we Pětra cyrkwi ći tón prěni stoł je dało?
Te stadło, kiž je će tak horco lubowało,
te wowcy, kiž twój hłos tak derje znaju,
sy wopušćił a Němcy nětk će maju?
Što je će wjedło k tym, što će wot tamnych hnało?
Je chudoba će wot tych prěnich wotdźěliła
a česć a wjetša mzda k tym druhim wobroćiła?
A budźeš při tych zbóžniši? Bóh daj!
To pak ja wěm: Tych Serbow cyły kraj
je ze mnu stuženy přez twoje přestupjenje:
Hdy budźe wučer přińć, kaž ty jim běše? – Ženje!