Frederik van Eeden: Ellen - 1

[ZaunköniG]

...

Gij, Liefste! zijt mijn bloeiend akkerland,
Waarover wijd God's blauwe hemel straalt.
Hóóg spruit het heerlijk, gouden graan, dat zijn
Uw heerlijk-gouden woorden - en daarin
Zie ik de bloemesterren hemelblauw,
De blauwe vonken van God's heil'ge Liefde, -
Stil ga ik 't smalle pad, zon in mijn hart,
Licht is mijn voet, de korenhoofdjes streelen
Mijn blijde, wijde handen en ik fluit, -
Hoe is de zon zoo licht! mijn Lief zoo goed!



...


Du Liebste! bist mein blühend Ackerland,
worüber Gottes blauer Himmel strahlt.
Hoch sprießt das herrlich goldene Getreide.
Die herrlich goldnen Worte - und darin
seh ich die Blütensterne himmelblau,
die blauen Funken Gottes heilger Liebe, -
Ich geh den schmalen Pfad, im Herzen Sonne,
mein Fuß ist Licht, ich streif' die Ährenköpfe
mit frohen weiten Händen und ich pfeife, -
Wie ist die Sonne hell, die Liebe schön!

...